>Güllerin efendisi…

>Şimdi seni ananlar,
Anıyor ağlar gibi…
Ey yetimler yetimi,
Ey garipler garibi;
Düşkünlerin kanadıydın,
Yoksulların sahibi…
Nerde kaldın ey Resûl,
Nerde kaldın ey Nebi?

Günler, ne günlerdi, yâ Muhammed,
Çağlar ne çağlardı:
Daha dünyaya gelmeden
Mü’minlerin vardı…

Ve bir gün, ki gaflet
Çöller kadardı,
Halîme’nin kucağında
Abdullah’ın yetimi
Âmine’nin emaneti ağlardı.
Hatice’nin goncası,
Aişe’nin gülüydün.
Ümmetinin gözbebeği
Göklerin resûlüydün…

Konsun –yine- pervazlara güvercinler,
“Hû hû”lara karışsın âminler…
Mübarek akşamdır;
Gelin ey Fâtihalar, Yâsinler!…


Çok sevdiğim bi şiirden küçük bi bölümle başlamak istedim söze..


O’ndan bahsetmek isterdim sayfalar sayfalar sayfalar dolusu…


Selam sana ey nebi,selam sana ey şefkatli,selam sana merhamet timsali,selam sana güzel ahlakın temsilcisi,selam sana çocukların sevgilisi,insanların en kıymetlisi,selam sana ey güllerin efendisi (s.a.v)


Allahümme salli ala seyyidine ve nebiyyine Muhammed…


İÇİMİZDEN AKAN,TAŞAN,ÇOŞAN NE VARSA SALAVATLARLA


ULAŞSIN BU GECE “EN SEVGİLİYE” İNŞALLAH..